It takes a long time to grow young

Birthday ni Pia noong nakaraang Martes, July 29. Limang taong gulang na sya at nasa kinder na ngayon. Ang bilis talaga ng panahon. Parang kailan lang ay sanggol pa sya na iyakin at madalas ay tatahan lang sya kapag kakargahin ko sya it ihehele. Pero ngayon, marunong na rin syang manghingi ng load para sa kanyang umobile.

Hindi natuloy ang plano kong pamamasyal namin ni Pia noong birthday nya. Hindi kasi umayon ang ihip ng hangin. Ewan ko ba. May mga bulaklak kasi talagang umuusbong pero wala namang halimuyak. Ang siste, dahil saksakan sila ng baho, gusto nila lahat na lang ng bulaklak ay mabaho. Nakakaasar.

Pero ok lang din naman. Madali namang makaintindi si Pia at sya pa ang nagsabing tsaka na lang daw kami mamasyal.

May birthday party si Pia noong Sabado, July 26. Hindi ako nakapunta dahil nagsabwatan ang mga bulalakaw sa kalangitan at nagtagumpay sila. Palagay ko nga'y alam din iyon ng aso ng kapitbahay namin, nakangisi kasi sa akin nung minsang nakita ko sa labas. Katakut-takot na paliwanag na naman ang ginawa ko kay Pia. Pero alam nya naman daw na mahal ko sya, kaya ok lang kahit hindi ako nakapunta. Minsan mas madali talaga kausap ang bata.

At dahil hindi nga kami nakapamasyal ni Pia, umisip na lang ako ng ibang paraan para maging memorable naman ang araw na iyon kay Pia. Bumili na lang ako ng kaunting meryenda para sa mga classmates at teachers nya at dinala ko doon sa room nila. May giveaways din akong binili para sa mga classmates nya at si Pia mismo ang namigay isa-isa. Kitang-kita ko ang tuwa sa mukha ni Pia noong araw na iyon. Masaya din ako syempre.